چرا برای فیلمسازی به آرت بوک نیاز داریم ؟ – آرت بوک در فیلمسازی

تهیه آرت بوک در فیلمسازی از مهم ترین مراحل پیش تولید فیلم است اما چرا ؟ چرا برای فیلمسازی به آرت بوک نیاز داریم ! برای کانسپت آرتیست های ایران !

آرت بوک در فیلمسازی

در یکی از مقالات بود که چند وقت پیش دوستان گفته بودند واقعیت این است که ” سینمای ایران حال و حوصله ی آرت بوک را ندارد ” این مقاله را در پاسخ این دوستان و اینکه چرا برای فیلمسازی به آرت بوک نیاز داریم مینویسم اگرچه بخشی از این سوال را در مقاله آرت بوک چیست پاسخ گفتیم اما بیاید این بار عمیق و فنی تر بررسی کنیم ! برای شروع میتوانیم بگوییم سینمای ایران یا هر کشور دیگری اگر میخواهد وجود داشته باشد باید از آرت بوک و تمام محتوایش را به رسمیت بشناسد ! کمتر از ۵۰ سال پیش با ترویج تکنولوژی تصویربرداری دیجیتال در بستر سینما برخی از کارگردانان مقاومت بسیاری برای استفاده از این تکنولوژی نشان دادند اما امروز همان کارگردانان طوری از تصویربرداری دیجیتال استفاده میکنند که انگار هرگز چیزی به نام فیلم های ۸ میلی متری وجود نداشته ! اما آرت بوک و کانسپت آرت همان هنر طراحی لباس ، صحنه و محیط است که بر خلاف تصویربرداری دیجیتال همیشه وجود داشته ، دارد و خواهد داشت اما فرآیند تهیه آرت بوک یک فرآیند کارآمد و به جا برای تکنولوژی امروز فیلمسازی است که اگر ما امروز از آن استفاده نکنیم به معنای این است که شاید اصلا فیلم نمیسازیم !

حالا چرا برای فیلمسازی به آرت بوک نیاز داریم ؟

موضوع این است که همه چیز در مرحله تولید گرانقیمت ، مخوف و ناگهانی است پس اگر بخواهیم همه ی کارها مثل تعیین زاویه دوربین را در دقیقه آخر انجام دهیم بیش از حد برای تهیه کننده آب میخورد و این کمترین ضرری است که قرار است به فیلمساز برسد چون ممکن است یک تیم تصویربردار کارکشته کار شما را قابل قبول و یا حتی خوب راه بیندازد ! اما شما قدرت تصمیم گیری روی صحنه ندارید ! حال بیاید فرآیند آرت بوکی و کانسپت آرت را بررسی کنیم ؛ با ۵ کانسپت آرتیست جلسه میگذارید ، صحنه را برایشان میخوانید ، توصیفات خارج از فیلمنامه را برایشان مطرح میکنید و ۵ روز به آنها وقت میدهید تا ایده هایشان را مطرح کنند ؛ ایده ها را بررسی میکنید و صحنه محبوب خود را انتخاب میکنید آنرا به طراح صحنه نشان میدهید ؛ فرض کنید تصویر شما کوهی از طلا دارد و شما میخواهید نمای بسته از این کوه داشته باشید ممکن است طراح صحنه برای ساخت این صحنه از شما به اندازه کوهی از طلا پول بخواهد در آن صورت تصویر را به متخصص جلوه های ویژه نشان میدهید ؛ او به شما پیشنهاد میکند تصویربرداری را در استدیو با پرده سبز و نورپردازی انجام دهید تا مدل های سه بعدی آماده شوند ؛ اگر کانسپت وجود نداشته باشد نه تصویر بردار ایده ای دارد که مدلساز میخواهد چه چیزی بسازد و نه مدلساز تصوری از بافت ها و ساختار صحنه ایی که قرار است ساخته شود دارد پس عملا چیزی ساخته نمیشود حال اگر بر حسب اتفاق این کار هم انجام شد(که نمیشود ) در مرحله انیمیشن سازی ، ترکیب بندی و اصلاح رنگ و …بالاخره نبود رفرنس که در اینجا همان کانسپت آرت است یقه تان را میگیرد !

برای کانسپت آرتیست های ایران

برای فیلسازی به آرت بوک نیاز داریم چون فیلم ساختن اتفاق نیست و به قول فدریکو فلینی ساخت یک فیلم به اندازه ی ساخت یک موشک فضایی پیچیده است ؛ ساخت یک فیلم خوب وقتی معنا پیدا میکند که فیلمساز به چیزی که ساخته نگاه کند و بگوید : این همون چیزیه که میخواستم ! حالا اینکه چه چیزی میخواست در فرآیندی مانند تهیه یک پروداکت بوک و آرت بوک که ازمراحل پیش تولید فیلم است نصیبش میشود . روز به روز و سال به سال هنر پیشرفت میکند ؛ مردم هنری مفهومی دیروز را کنار میگذارند و با نوستالژی این آثار زندگی میکنند اما وقتی قرار است دوباره به سراغ آثار کلاسیک بروند متوجه میشوند که قرار است فردا زود سر کار حاضر شوند پس نمیتوانند تا نیمه شب بیدار باشند و یک فیلم کلاسیک و خسته کننده با محتوای و فرم حیرت انگیز ببینند؛ آثار هنری برای خودآگاه انسان خلق میشوند اگر غیر از این باشد هیچ چیز هنرمندانه تر از منظره یک دره سرسبز با چند کره اسب و پر از درختان توت نیست پس هنرمند باید ذائقه مخاطب را به دنبال خودش بکشد و در این راه از هر ابزاری خصوصا تکنولوژی دیجیتال استفاده کند ؛ اگر تهیه کننده و یا کارگردان یک فیلم سینمایی یا بازی ویدیویی هستید شک نکنید کمتر از چند سال دیگر مجبور به استفاده از کانسپت آرتیست ها ، کارگردان های هنری که به هنر دیجیتال تسلط دارند میشوید !